Materiały - Pliki .mat: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:13, 16 paź 2024

Plik .mat jest plikiem tekstowym z definicją materiału, czyli shadera oraz przypiętych do niego tekstur i parametrów. Posiada prostą składnię klucz: wartość oraz warunkowe bloki wybierane w zależności od ustawień symulacji.

Opis kluczy podstawowych

Materiał domyślny

Jeśli w podanej ścieżce nie istnieje plik .mat, ale istnieje tekstura o tej samej nazwie, to wówczas tekstura ta interpretowana jest jak materiał o definicji:

shader: default_1
texture_diffuse: sciezka_do_tekstury

Dzięki temu nie jest konieczne tworzenie plików .mat dla prostych materiałów (używających tylko jednej tekstury).

Dostępne shadery

Mapy obsługiwane przez dane shadery. Przy braku część tekstur można ustawić jednorodnie dla materiału przy pomocy parametru.

Opis kluczy warunkowych

Bloki warunkowe zawierają definicje własności materiału, które mają być aktywne w warunkach zależnych od ustawień symulacji. Wartościami dla tych kluczy jest dowolna ilość kluczy podstawowych i ich wartości, ograniczona za pomocą nawiasów klamrowych. Przykład użycia:

// Pamiętaj o odstępach między klamrami a resztą kodu!
texture1: example/tex
winter: {
    texture1: winter/tex
}

Powyższy kod oznacza, że w przypadku ustawienia warunków zimowych w miejsce texture1 ma zostać wczytana tekstura winter/tex zamiast domyślnej example/tex.

Bloki warunkowe moga byc dodatkowo zagniezdzane, np. blok warunkow pogodowych moze wystapic wewnatrz bloku pory roku:

autumn: {
    rain: {
        texture1: autumn/rain // jesien + deszcz
    }
    texture1: autumn/tex // jesien
}
rain: {
    texture1: default/rain // deszcz
}
texture1: default/tex

W takiej sytuacji ostatecznie uzywana jest tekstura spelniajaca najlepiej podane warunki, w kolejnosci:

- tekstura dla danej pogody i pory roku
- tekstura dla danej pogody
- tekstura dla danej pory roku
- tekstura podstawowa

Tekstury losowe

Oprócz indywidualnych nazw tekstur można podać równieź ich zestaw. W takiej sytuacji wybrana zostanie losowo jedna z podanych tekstur. Przykład:

texture1: [ tekstura_a tekstura_b tekstura_c ]

Cechy tekstury

Nowy sposób

Przy ścieżkach do tekstur po dwukropku mogą być podane opcjonalne cechy tekstury.

texture/path:<traits>

gdzie <traits> jest zbiorem symboli cech.

Symbole mogą występować w dowolnej kolejności i ilości.

W zależności od kolejności występowania odwołań do tekstur w plikach, użycie cech może dać różne rezultaty.

Rozpatrzmy następujący przykład:

Odwołanie 1: sciezka/tekstury:s
Odwołanie 2: sciezka/tekstury:t (będzie interpretowane jako sciezka/tekstury:s)
Odwołanie 3: sciezka/tekstury:st (będzie interpretowane jako sciezka/tekstury:s)
Odwołanie 4: sciezka/tekstury (będzie interpretowane jako sciezka/tekstury:s)

Jak widać, każde kolejne odwołanie do tekstury automatycznie dziedziczy cechy z pierwszego znalezionego wywołania. Wyjątkiem od powyższej reguły jest następująca sytuacja:

Odwołanie 1: sciezka/tekstury
Odwołanie 2: sciezka/tekstury:s (będzie interpretowane jako sciezka/tekstury:s)
Odwołanie 3: sciezka/tekstury:st (będzie interpretowane jako sciezka/tekstury:s)
Odwołanie 4: sciezka/tekstury (będzie interpretowane jako sciezka/tekstury:s)

Taka sytuacja pozwala nam na użycie tej samej tekstury w dwóch wariantach: bez cech oraz z wybranym zestawem cech.

Stary sposób

Przed wprowadzeniem nowego sposobu definiowania cech stosowano metodę polegającą na wpisaniu symbolu cechy bezpośrednio w nazwę pliku tekstury wg. wzoru:

<trait>nazwa_tekstury

gdzie <trait> jest jednym z symboli cechy:

Tekstury generowane

Zamiast ścieżek do tekstur można umieszczać wywołania skryptu Pythona który powinien wygenerować teksturę, na zasadach podobnych co skrypty wyswietlaczy w lokomotywach. Składnia wywołania wygląda następujaco:

make:sciezka/skrypt?parametr=wartosc&parametr=wartosc&parametr=wartosc // etc

Wpis taki spowoduje (jednorazowe) wywołanie skryptu skrypt.py zlokalizowanego w katalogu ścieżka. Przy uruchomieniu skrypt otrzyma dictionary ze zbiorem zdefiniowanych w wywołaniu par parametr-wartosc.